Θα φύγω για λίγες διακοπές, θα ξαναεμφανιστώ με την έναρξη των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων των ελληνικών ομάδων, ή όταν αρχίσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ή όταν κάτι μου μπαίνει στο μυαλό και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας: το blog το καλοκαίρι θα είναι κομμάτι άναρχο, όπως η εποχή επιβάλει. Θα είναι άλλωστε ένα παράξενο καλοκαίρι και ως εκ τούτου όρκοι δέσμευσης δεν χωράνε για τίποτα. Φέτος λόγω κρίσης οι περισσότεροι θα κάνουν μικρότερες και σίγουρα φθηνότερες διακοπές, που σημαίνει – κι αυτό είναι το μόνο καλό – ότι όλο και λιγότερα ζευγάρια θα χωρίσουν το Σεπτέμβριο. Δε μιλάω για παντρεμένα ζευγάρια – γιατί οι παντρεμένοι έχουν τα δικά τους ζητήματα που συνήθως μικρή σημασία έχουν με την εποχή: κανένα όμορφο καλοκαίρι δεν έσωσε ένα γάμο που πάει για διάλυση και κανένας σκληρός χειμώνας δεν κατέστρεψε μια αληθινή οικογενειακή ευτυχία. Μιλάω για τα ζευγάρια τα υπόλοιπα, τα φρέσκα, τα γεμάτα ζάχαρη άχνη που περιμένουν τις διακοπές με ανάμεικτα αισθήματα και σαν ένα είδος δοκιμασίας που ή θα «τσιμεντώσει» τη σχέση ή θα την τορπιλίσει συχνά αθεράπευτα. Ειδικά για κάθε άνδρα φτάνει κάποια στιγμή η δοκιμασία των διακοπών με Εκείνη, τεστ ανάλογο με τις πρώτες δεκαοκτώ μέρες στο στρατό, το θάνατο του σκύλου που είχες παιδάκι, την κρίση στις σχέσεις με τον προϊστάμενο. Όπως συμβαίνει και με αυτά, οι διακοπές με Εκείνη δύσκολα περιγράφονται και είναι λόγος για να πίνουμε: έτσι κι αλλιώς τα φιλαράκια που το χουν περάσει καταλαβαίνουν.